Krynica - zabudowa uzdrowiskowa

Najciekawsza zabudowa uzdrowiska Krynica Zdrój pochodzi z 2. poł. XIX w. – są to najczęściej okazałe drewniane wille, wzorowane na architekturze uzdrowisk alpejskich. Często nawiązują do tzw. stylu szwajcarskiego, ale zawierają także cechy rodzimego budownictwa. Najbardziej charakterystyczne elementy to m. in. obszerne ganki oparte na słupach i balkony z ozdobnymi balustradami. W późniejszym okresie w architekturze uzdrowiskowej Krynicy zaznaczyły się wpływy lokalnego budownictwa ludowego. Najstarszym obiektem zabudowy jest pijalnia „Słotwinka” znajdująca się w Parku Słowińskim.

Na przełomie XVIII i XIX w. odkryto walory lecznicze niektórych miejscowości podkarpackich, co spowodowało powstanie uzdrowiska. Szybki rozwój Krynicy nastąpił po 1856 r. Z tego okresu pochodzą też najciekawsze budowle zabytkowe- liczne, okazałe drewniane wille "ozdobne"Wzorowane na budownictwie czołowych uzdrowisk w krajach alpejskich, często nawiązujące do tzw. stylu szwajcarskiego. Budynki te wznoszono w konstrukcji zrębowej lub słupowo-ramowej z nieodzownym szalunkiem. Elewację frontową urozmaicały zwykle przestronne ganki ze słupami oraz jedna lub dwie kondygnacje balkonów z ozdobnymi balustradami. Fasady wieńczyły trójkątne szczyty zdobione kratownicami i plecionkami. Później bryły domów zaczęto wzbogacać, dodając wykusze, wieżyczki narożne, boczne balkony i obszerne werandy. W okresie późniejszym w zdobnictwie wykorzystywano także elementy pochodzące z lokalnego budownictwa ludowego.