https://sucha.podlasie.pl/
Wieś Sucha na Podlasiu, malowniczo położona nad rzeczką Kostrzyń w sąsiedztwie kompleksu stawów i w pobliżu pięknego lasu przyciągać może turystów swoimi walorami krajobrazu, starym drewnianym dworem i kompleksem zabytkowych drewnianych budowli.
Główny obiektem tego zespołu, noszącego nazwę Muzeum Architektury Drewnianej Regionu Siedleckiego, jest obszerny modrzewiowy dwór wzniesiony w Suchej w 1743 roku z inicjatywy Ignacego Cieszkowskiego kasztelana liwskiego.
Zachowany właściwie pierwotny dwutraktowy układ wnętrz, z sienią od frontu i salonem od ogrodu, na osi, został wzbogacony w czasie dwudziestowiecznego remontu bocznymi, wychodzącymi z sieni środkowymi wąskimi korytarzami. Podczas ostatniego, niedawnego remontu w dwóch bocznych gabinetach od ogrodu odkryto pod dziewiętnastowiecznymi sufitami oryginalne drewniane stropy, pokryte malownymi ornamentami. Podobne ornamenty, umieszczone w płycinach nad oknami i drzwiami, zostały także odsłonięte spod warstw tapet w salonie.
Wieś leży niemal dokładnie w środku trójkąta, którego wierzchołki wyznaczają trzy miasta: Mińsk Mazowiecki na zachodzie, Siedlce na wschodzie i Węgrów na północy. Położona jest w gminie Grębków, pomiędzy miastem Grębków a wsią Kopcie, nad brzegiem rzeczki Kostrzyn, będącej dopływem Liwca, w bezpośrednim sąsiedztwie rozległego kompleksu stawów, w pobliżu pięknego lasu z unikatową modrzewiową aleją.
W roku 1787 dwór uświetnił swą wizytą nie byle kto, bo sam król Stanisław August Poniatowski, a w roku 1814 przyszedł tu na świat August Cieszkowski, syn Pawła i Zofii z Kickich, późniejszy znany filozof, ekonomista i polityk. Jeden z czołowych przedstawicieli romantycznego nurtu polskiej filozofii narodowej - mesjanistycznej.
Atutem położenia Suchej jest jej nie daleka odległość od dużych aglomeracji miejskich takich jak Warszawa, Siedlce, co sprzyja możliwości uprawiania turystyki weekendowej.
Po śmierci Augusta Cieszkowskiego Sucha przeszła na jego syna, także Augusta, a później na wnuka. Ten, będąc bezdzietnym, usynowił kilkoro kuzynów, między których podzielił swój majątek. Dobra z Suchą przypadły w udziale Felicjanowi Dembińskiemu, który odtąd przybrał drugie nazwisko Cieszkowski. W roku 1945 stał się on ofiarą dekretu o reformie rolnej. Właściwie ofiarą stał się dwór w Suchej, w którym zamieszkali pracownicy Państwowego Gospodarstwa Rybnego.
W roku 1988 dwór był całkowicie zruinowany - dziurawy dach, zawalone stropy, okna i większość drzwi pozbawione stolarki, pogniłe fragmenty podłóg, rozsypujące się kuchnie i piece kaflowe, . Tę ruinę nabyli Maria Irena i Marek Kwiatkowscy, którzy rozpoczęli gruntowną i bardzo intensywną odbudowę zabytku. Dwór otrzymał nową stolarkę okienną i drzwiową i nowy dach ze struganego wióra. Ze starej stolarki zachowało się pięć par dwuskrzydłowych, oryginalnych drzwi. Podobnie stało się z podłogami, wszędzie tam, gdzie tylko było to możliwe, zachowano podłogi oryginalne. Po czterech latach prac, w 250 rocznicę wzniesienia dworu, odbyło się jego ponowne "otwarcie", a jednocześnie nadanie mu funkcji obiektu muzealnego. Przybywający do dworu zwiedzający i goście mogą obejrzeć wnętrza dworu wypełnione różnymi meblami (wśród nich wiele darów od różnych osób) z różnych epok i stylów, głównie dziewiętnastowiecznych. Na ścianach zawieszono obrazy, wśród których przeważają szlacheckie portrety w salonie, oraz pejzaże, malowane przez Piotra Franciszka Marczewskiego, ojca Marii Ireny Kwiatkowskiej, oraz przez Marka Kwiatkowskiego. Są tu także akwarele, rysunki, drobne rzeźby i przedmioty sztuki użytkowej.
Dwór otacza ogród o starym drzewostanie. Dwór w Suchej, jak każdy zresztą dwór, miał w swoim pobliżu folwark, na którym stały zabudowania gospodarcze. Dziś nie ma po nich śladu, za to na tym terenie pojawiły się drewniane obiekty charakterystyczne dla regionu siedleckiego.
