Siepraw - cudo na bezdrożach

Kościół św. Marcina z XVII w.

!***** !

Przy potoczku, w drodze na Zakliczyn

GPS: N49.90731 E19.96359

Położenie: Nad rzeczką- dojście od strony domu. 

Gdy kościół jest zamknięty, kluczę można uzyskać w najbliższym domu (z czarnymi żaluzjami).

Dziś jest malutką świątynią, z niesamowitym klimatem (podobny w klimacie i wielkości do kościoła w Sieniawie). Obecnie kościółek otwarty jest tylko kilka razy w roku, zaś w dniu św. Marcina - 11 listopada, odprawiana jest tu uroczysta suma odpustowa. Gdy kościół jest zamknięty klucze można uzyskać w najbliższym domu.

Dzisiejszy kościół św. Marcina to efekt XVIII- wiecznej, przeprowadzonej w 1766 roku przebudowy i rekonstrukcji. drewniany z I połowy XVII stulecia, powstał na miejscu starszego. Charakterystyczną jego cechą jest brak wyodrębnienia prezbiterium. Wewnątrz kamienne płyty nagrobne: jedna z 1528 r., druga z XVI- XVII wieku z herbami Pielesz i Szeliga, trzecia Elżbiety i Jakuba Olszowskich z 1609 r. Pierwsze wzmianki o kościele pochodzą z 1595 roku, można z nich wnioskować, że kościół św. Marcina był obszerny, gdyż pomieścił aż trzy ołtarze. Jeden główny, murowano-drewniany z wizerunkami św. Stanisława i św. Marcina, oraz dwa boczne, drewniane.

Fundatorami kościoła św. Marcina byli zapewne miejscowi dziedzice. Protokół powizytacyjny kościoła parafialnego w Sieprawiu z r. 1595 podaje, że prawo patronatu nad tym kościołem posiadał ówczesny dziedzic Sieprawia, Stanisław Jordan, podkomorzy krakowski i Aleksander Jordan. Kościół posiadał wówczas trzy ołtarze: główny - murowany oraz dwa ołtarze boczne - drewniane. Posiadał małą wieżyczkę na dachu, w której umieszczona była sygnaturka. Trzy dzwony kościelne umieszczone były na osobno stojącej dzwonnicy. Cyborium oraz chrzcielnica były drewniane. Dokument z roku 1616 wspomina już o kamiennej chrzcielnicy.

Protokół powizytacyjny z roku 1655 informuje nas, że owe trzy ołtarze zostały przeniesione do nowej świątyni, murowanej. Również do nowego kościoła zostały przeniesione dzwony oraz paramenty kościelne. Na kościele św. Marcina pozostała tylko sygnaturka. Kościół ten stał się już tylko kościołem filialnym, w którym w dalszym ciągu, kilkakrotnie w roku, odprawiano Msze święte. Pierwotny kościół św. Marcina, nie dochował się do naszych czasów w dawnej formie. Przebudowany - w roku 1766. Odrestaurowany - w latach powojennych - przez Ks. Jana Przytockiego.
Rekonsekrowany w 1951 r..
W 1952 r. poświęcono i umieszczono w ołtarzu nowy obraz Św. Marcina. Przez szereg lat odprawiano tu wtorkowe Msze Święte dla uczestników pobliskiego targu. Tradycja ta została przerwana w okresie stalinowskim z chwilą likwidacji targów. W kościółku św. Marcina znajdują się kamienne płyty nagrobne:

- z roku 1528;

- z herbem Szeliga i Pielesz, wiek XVI-XVII;

- Jakuba i Elżbiety Olszowskich z 1609 r.
 

Każdego roku, w dniu Św. Marcina (11.XI.), w tym kościółku, odprawiana jest uroczysta SUMA ODPUSTOWA.