Gosprzydowa - kościół

Kościół parafialny pw. Św. Urszuli z Towarzyszkami z k. XVII w.; jednonawowy, konstrukcji zrębowej, oszalowany i pokryty gontem; wnętrze: malowidła z XlX w., obrazy i rzeźby z XVII-XVIII w. W 1954 r. do prezbiterium została dostawiona kaplica i dodane podcienia. Wnętrze kościoła nakryte jest pozornymi sklepieniami kolebkowymi. Stropy i ściany nawy i prezbiterium ozdobione są  figuralną dekoracją malarską z 1889 r. Do najcenniejszych zabytków w świątyni należą otoczone miejscowym kultem obrazy: Matki Boskiej z Dzieciątkiem z 2. poł. XVI w. i analogiczny z ok. 1700 r. Ołtarze boczne oraz obrazy i rzeźby w nich umieszczone są  barokowe i pochodzą z XVII/XVIII w. Do cennych zabytków zaliczyć trzeba również kamienną, gotycką chrzcielnicę z XV w. W pobliżu kościoła usytuowana jest drewniana, wolno stojąca dzwonnica wzniesiona w konstrukcji słupowo-ramowej w XVIII w. Starszy dzwon z herbem Starykoń odlany został w 1585 r., młodszy w 1959 r.

Chronów - kościół

Kościół zbudowany został w 1685 r. Na przestrzeni wieków ulegał kilkukrotnym przebudowom, podczas  jednej z nich dokonano połączenia świątyni ze stojącą obok wieżą. Nawę

i prezbiterium nakrywa wspólny dach pobity gontem, ściany oszalowane są  pionowymi deskami. Hełm wieży oraz wieżyczki na sygnaturkę pokryte są  blachą.

Nawę główną nakrywa pozorne sklepienie kolebkowe, zaś nawy boczne płaskie stropy. Wnętrze świątyni ozdobione jest polichromią wykonaną w 1930 r. Wyposażenie pochodzi z doby baroku, uwagę zwraca ołtarz główny z obrazem Zesłanie Ducha Świętego i pięknymi spiralnymi kolumnami. Ołtarze boczne zdobią obrazy Matki Bożej Nieustającej Pomocy i Serca Jezusowego. Najciekawszym zabytkiem świątyni był obraz Męczeństwo św. Kryspina i Kryspiniana z początku XVI w., przechowywany obecnie w Muzeum Diecezjalnym w Tarnowie.

Brzeźnica - kościół

https://www.geocaching.com/geocache/GC4BHHX

O najstarszych kolejnych kościołach parafii brzeźnickiej nic zgoła nie wiemy. Obecny, pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa zbudowany został w 1632 roku, a więc po likwidacji parafii brzeźnickiej przez biskupa Piotra Gamrata (1539) i przyłączeniu jej jako wikarii wieczystej do prepozytury w Wiśniczu Starym, którą  była aż do roku 1783. 

Kościół św. Piotra i Pawła św. Stanisława Biskupa w Brzeźnicy pochodzi z 1632 roku. W 1892 roku został rozbudowany poprzez przedłużenie nawy i dobudowę kruchty bocznej. 

Jest to obiekt drewniany, utrzymany w tradycji późnogotyckiego drewnianego budownictwa sakralnego Małopolski. Ma zrębową konstrukcję oszalowanych ścian i dachy siodłowe o stromych, pobitych blachą połaciach z neogotycką wieżyczką na sygnaturkę. A składa się z jednoprzestrzennego korpusu o dwóch niewielkich przedsionkach i węższego odeń, prezbiterium z zakrystią. Prezbiterium zamknięte trójboczne z zakrystiami na osi i boku. Dach dwukalenicowy, kryty blachą z wieżyczką na sygnaturkę, zwieńczoną smukłym, blaszanym hełmem stożkowym z latarnią. 

Nakryte stropami jego wnętrza zdobi polichromia figuralna i ornamentalna autorstwa Aleksandra Miklasińskiego z 1899 roku. Na ich wyposażenie składają się: późnobarokowy ołtarz główny, wykonany przez Piotra Korneckiego z Bochni z 1776 roku, w którym znajduje się obraz św. Stanisława namalowany przez Marię Artwińską w roku 1915, trzy młodsze o dziesięć lat ołtarze boczne i ambona oraz siedemnastowieczne organy. Najstarszymi zabytkami dawnej sztuki są w nim kamienna późnogotycka chrzcielnica z początków XVI wieku oraz pełen ekspresji krucyfiks z tego samego czasu.

Wewnątrz XVII wieczne organy, polichromia figuralna i ornamentalna z 1899 roku. Ołtarz główny z roku 1776, trzy ołtarze boczne i ambona z roku 1777 są późnobarokowe. Chrzcielnica kamienna gotycko-renesansowa z XVI wieku. 

Kościołowi towarzyszy wolnostojąca dzwonnica z końca XVIII wieku o słupowej konstrukcji pochyłych ścian, zwieńczona otwartą na wszystkie strony pseudoizbicą nakrytą łamanym daszkiem.

Lipnica Murowana - zabudowa

W mieście zachował się do dzisiaj układ owalnicowy średniowiecznego miasta lokacyjnego z obszernym, prawie kwadratowym (55 x 60 m) rynkiem. Z naroży rynku wybiegają pary ulic, które łączą się z ulicami obwodowymi. Ogólny charakter zabudowy podcieniowej dobrze reprezentuje Rynek w Lipnicy Murowanej, jednakże domy przy Rynku zostały już znacznie przekształcone w stosunku do stanu pierwotnego. 

W pierzejach rynkowych zachowały się budynki z XIX w. są  to w większości obiekty drewniane, parterowe, ustawione szczytami w stronę Rynku. Niektóre mają dachy naczółkowe i podcienia wsparte na słupach.

Nowy Wiśnicz - dworek Koryznówka

Dworek z lat 50. XIX w., obecnie Muzeum Pamiątek po Janie Matejce "Koryznówka". Budynek wzniesiony z przeznaczeniem na dom letniskowy przez Leonarda Serafińskiego. Dom, jego wyposażenie i otoczenie zachowały się w nie zmienionym stanie. W latach 1975-1980 przeprowadzono gruntowny remont dworku i jego wyposażenia. Budynek drewniany, w konstrukcji zrębowej, oszalowany, kryty dachem czterospadowym, z wejściem poprzedzonym otwartym gankiem, zwieńczonym trójkątnym szczytem. Układ wnętrza dwutraktowy. Od 1981 r. muzeum biograficzne, w którym stałą ekspozycję stanowią m.in. XVIII-XIX- wieczne meble, obrazy, rysunki i różne przedmioty związane z Janem Matejką,m.in. portrety P. i A. Giebułtowskich, karykatury mieszkańców dworku malowane przez Matejkę, gabinet S. Serafińskiej, siostrzenicy Matejków i rodzinnej kronikarki.

Biesiadki - zabudowa

 Wieś Biesiadki zabudowana jest w układzie szeregowym. Domy ustawione są wzdłuż głównej drogi wiejskiej i zwrócone są  do niej szczytami. Większość budynków to obiekty drewniane, wzniesione w konstrukcji zrębowej, oszalowane i nakryte dachami dwuspadowymi. Charakterystyczne dla tych domów są  elementy dekoracyjne wykonane z ozdobnie wycinanych desek nabijanych na malowane olejno ściany. Zabytkowe drewniane domy we wsi zostały wzniesione głównie po wielkim pożarze w Biesiadkach w 1920 r., w którym spłonęła większość poprzedniej zabudowy drewnianej.

Biesiadki - kościół

 Kościół parafialny pw. Św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty z XVII w.; jednonawowy, konstrukcji zrębowej, oszalowany i pokryty gontem; wyposażenie z XVII-XIX w., cenne rzeźby gotyckie z XVI w. W 1936 r. kościół został powiększony przez przedłużenie nawy i dobudowanie kaplicy. W trakcie przebudowy wieża została przesunięta i podwyższona o jedną kondygnację. Z poprzedniego, gotyckiego kościoła pochodzi portal ostrołukowy, znajdujący się w wejściu od południa, oraz drzwi z ozdobnymi okuciami. Polichromia ścian i stropów w świątyni złożona jest z motywów figuralnych i ornamentalnych. Najcenniejszymi zabytkami wyposażenia są : późnogotycka rzeźba Pieta z 1. poł. XVI w., umieszczona w barokowym ołtarzu głównym z XVII w. oraz znajdujące się na belce tęczowej gotyckie rzeźby grupy Ukrzyżowanie z XVI w., j. Drewniana chrzcielnica pochodzi z XIX w. W kościele znajduje się także cenny, barokowy obraz Matki Boskiej Bocheńskiej z 1644 r. Jest to lokalna replika obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. 

Tymowa - kościół

Zbudowany  został w 1764 roku. Ma konstrukcję drewnianą, oszalowaną, wyposażoną w tzw. sobótki. Kiedy wejdziemy do wnętrza budowli zostaniemy zauroczeni jego barokowym i rokokowym wystrojem. Zobaczymy cztery bogato zdobione ołtarze, wiele cennych obrazów, z wizerunkiem św. Mikołaja Biskupa w centrum oraz piękną, barwną ornamentalno - figuralną polichromię. Świeżość, blask i kolorystyka polichromii wywierają mocne wrażenie na zwiedzających. Te elementy tworzą szczelne i ciepłe otoczenie. Możemy wtedy zanurzyć się w pięknie malarstwa i architektury sakralnej lub zatopić się na chwilę w modlitwie w jakimś zakątku.

     Dzięki staraniom parafian oraz dotacjom zewnętrznym, wnętrze kościoła zostało poddane pełnej renowacji. Zadanie polegało na wykonaniu badań stratygraficznych polichromii ściennych podpory nawy południowej i północnej, podpory chóru oraz balustrada chóru ze stropem, usunięciu z nich przemalowań oraz retuszy, odczyszczeniu polichromii z zabrudzeń, dezynfekcji oraz dezynsekcji drewnianego podłoża, impregnacji wzmacniającej strukturę drewna, uzupełnieniu ubytków drewnianego podłoża, uzupełnieniu ubytków zaprawy, wykonaniu podkładów akwarelowych, uzupełnieniu ubytków olejnej polichromii, ponownym pozłoceniu oraz posrebrzeniu ornamentów, zabezpieczeniu polichromii półmatowym werniksem damarowym.

    Wysiłki nad renowacją całego wnętrza kościoła zajęły kilkanaście lat, ale świątynia naprawdę jest tego warta. Przekonane są o tym kolejne pokolenia Tymowian, przytakują temu przybywający turyści i pielgrzymi oraz wizytujący świątynię znawcy sztuki. W październiku br. udało się przeprowadzić ostatni etap prac konserwatorskich, odnawiając wyżej wymienione polichromię ścienną podpory nawy południowej i północnej, balustrady, stropu i podpór chóru. Tego typu kosztowne zabiegi techniczne i estetyczno – plastyczne przywracają zabytkom pierwotne piękno.

Źródło: 

Szlak św. Szymona z Lipnicy

Tekst pochodzi ze strony: 

Parafii św. Andrzeja Apostoła w Lipnicy Murowanej

Do osady Lipnik, rozłożonej nad brzegami Uszwicy w I połowie XII wieku przybyli wędrowni mnisi- benedyktyni z Tyńca, przynosząc nową wiarę. Na miejscu gontyny pogańskiej wybudowano kościół. Od 1144 istnieje w Lipnicy parafia. Wtedy gdy żył św. Szymon na wzgórzu było miasto otoczone murami, tutaj, wokół kościoła, były łąki, będące częstym miejscem dziecięcych zabaw. Szymon Czasami odchodził od bawiących się dzieci, by wejść do kościoła na modlitwę, Według starych odań w kościele mieli zejść z tryptyku i przemówić do szymona świeci: Leonard, Florian i Wawrzyniec.

Szlak rozpoczyna swój bieg obok drewnianego kościoła pw. Św. Leonarda, gdzie usytuowana jest duża kolorowa tablica o wymiarach 120 cm x 180 cm przedstawiająca zdjęcie Lipnicy z lotu ptaka, na której naniesiona jest trasa zwiedzania szlaku. Obok tej tablicy umieszczono dwie ławki przeznaczone dla strudzonych turystów. Jest to miejsce, w którym istniała "ławeczka zakochanych", gdzie często w cieniu lip i modrzewi siadały pary młodych ludzi, by spoglądać w nurt rzeki, ale i na drewniany kościółek i marzyć o szczęśliwej przyszłości. Poszczególne obiekty na pętli szlaku, a jest ich 8, oznakowane są  tablicami informacyjnymi, w trzech językach: polskim, angielskim i niemieckim. 

Na trasie szlaku znajdują się: 

• Kościół św. Szymona z XV w. – pierwotne miejsce domu rodzinnego, później kościoła i studni. 
• Budynek Izby Regionalnej- kiedyś szkoły parafialnej, do której chodził Szymon
• Kościół św. Andrzeja, gdzie jest chrzcielnica przy, której Szymon był chrzczony i figura Pięknej Madonny, przed którą  Szymon się modlił. 
• Ceramiczna figura Szymona wędrownego kaznodziei na dziedzińcu kościoła. 
• Rynek i pomnik Szymona z 1913 r., który ufundowali swemu rodakowi Lipniczanie, miejsce gdzie mały Szymon sprzedawał pieczywo z ojcowskiego pieca, ale gdzie także rozdawał je ubogim. 
• Dwór Ledóchowskich, tu mieszkały dwie święte siostry Urszula i Maria Teresa, które 5 wieków później naśladowały Szymona pomagającego najuboższym. 
• Kolumna na wzgórzu przy drodze do Nowego Wiśnicza, miejsce przy którym Szymon odpoczywał w drodze do Krakowa, gdzie kierował ostatnie spojrzenia na rodzinny dom, który opuszczał na zawsze. Kościół św. Leonarda, do którego przychodził mały chłopiec Szymon, który jak opowiadają do dziś starzy mieszkańcy, rozmawiał ze Świętymi z głównego tryptyku.

Siostry Ledóchowskie

Błogosławiona Maria Teresa  Ledóchowska 

Urodziła się w Austrii, w Loosdorf 29 kwietnia 1863 r. jako pierwsze z dziewięciorga dzieci hr. Antoniego Ledóchowskiego i hr. Józefy Salis- Zizers. Uzdolniona artystycznie już w wieku 9 lat pisze pierwsze wiersze i maluje pierwsze obrazy. W 1883 r. przenosi się z rodziną do Polski i zamieszkuje w Lipnicy. Dwa lata później zapada na ospę. 

Od 1 grudnia 1876 r. była damą dworu książąt toskańskich w Salzburgu. Tam spotkała siostry pracujące na misjach i prawdopodobnie to zdecydowało o jej przyszłym życiu. 

9 maja 1891 r. opuszcza dwór w Salzburgu i rozpoczyna pracę dla misji, wydając czasopismo "Echo z Afryki". W 1894 r. zakłada stowarzyszenie świeckie "Sodalicja św. Piotra Klawera dla misji afrykańskich i dla oswobodzenia niewolnictwa", które w 1897 r. przekształciła w żeńskie zgromadzenie zakonne "Siostry Misyjne św. Piotra Klawera". Działa dla misji na zapleczu organizując wykłady, odczyty, wydając czasopisma, katechizmy i modlitewniki, które w większości wysyłała do Afryki (ponad 12 mln książęk w 257 językach afrykańskich, a także szaty i naczynia liturgiczne a nawet wyposażenie kościołów).

Zmarła 6 lipca 1922 r. w Rzymie. W 1975 r. została ogłoszona błogosławioną. 16 maja 1976 roku w Lipnicy Murowanej odbyły się uroczystości beatyfikacyjne z udziałem ówczesnego Ks. Prymasa kard. Stefana Wyszyńskiego, Ks. kard. Karola Wojtyły. Dzieło bł. Marii Teresy kontynuują Siostry Misyjne św. Piotra Klawera w 25 krajach świata.

Błogosławiona Urszula Ledóchowska 

Błogosławiona Urszula urodziła się 17 kwietnia 1865 w Loosdorf /Austria/ i otrzymała imię Julia. Od wczesnego dzieciństwa wyróżniała się pogodnym usposobieniem i wieloma uzdolnieniami: posługiwała się 5 językami, grała na fortepianie i cytrze, umiała również pływać oraz jeździła konno i na łyżwach. W 18 roku życia przybyła z rodzicami do Lipnicy.

Po trzech latach wstąpiła do klasztoru sióstr Urszulanek w Krakowie. Uroczystą profesję złożyła 26 kwietnia 1889 r. Była nauczycielką i troskliwą wychowawczynią: przez wiele lat prowadziła internat dla studentek. W 1920 r. zakłada w Pniewach k/ Poznania zgromadzenie zakonne Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego. W 1938 r. odwiedziła Lipnicę aby uczestniczyć w uroczystości poświęcenia kamienia węgielnego pod budowę ochronki dla dzieci. Umiera 29 maja 1939 roku w Rzymie.

20 czerwca 1983 r. w Poznaniu, papież Jan Paweł II dokonał beatyfikacji Urszuli Ledóchowskiej. Była to pierwsza beatyfikacja w Polsce. W 1989 r. w 50 rocznicę śmierci bł. Urszuli jej doczesne szczątki sprowadzono do kraju i po wędrówce m.in. przez Loosdorf, Zakopane, Nowy Sącz, Lipnicę Murowaną, Bochnię i Kraków złożono w Pniewach.

20 czerwca 1983 w Poznaniu Jan Paweł II beatyfikował matkę Urszulę, a 18 maja 2003 w Rzymie kanonizował. 

Autor tekstu: Michał "Wittkacy"Witkowski

Św. Szymon z Lipnicy

Miejscem rodzinnym bł. Szymona jest Lipnica, niewielka miejscowość, położona na południe od Bochni. Dziś nosi ona nazwę Lipnicy Murowanej dla odróżnienia od powstałych później po jej stronie wschodniej i zachodniej dwóch wsi: Lipnicy Dolnej i Lipnicy Górnej. W metryce wpisano: "Szymon, syn Grzegorza z Lipnicy" i tak do dzisiaj jest On nazywany- bł. Szymon z Lipnicy.

Bł. Szymon przyszedł na świat ok. 1436 r. w rodzinie mieszczańskiej piekarza Grzegorza i Anny. Wychowany bogobojnie, po ukończeniu szkoły parafialnej wstępuje na Akademię Krakowską, gdzie uzyskuje tytuł bakałarza, po czym wstępuje do OO. Bernardynów aby odbyć studia teologiczne i około 1465 r. otrzymać święcenia kapłańskie. W pracy kapłańskiej wyróżnia się gorliwością i pobożnością. 

Gdy w 1482 roku nawiedziła Kraków straszliwa zaraza ( epidemia ) Szymon wraz ze swoimi współbraćmi bernardynami wychodzi na ulice miasta, aby nieść chorym pomoc a szczególnie ratować ich dusze, jednając ich z Bogiem i przygotowując na śmierć. Straszliwa epidemia, która przywędrowała z Węgier pochłaniała dziennie ponad 100 osób. Niestety, nie oszczędziła zakonu bernardynów- zmarło 25 braci, a wśród nich ojciec Szymon z Lipnicy . Zmarł 18 lipca 1482 r.

Zaraz po Jego śmierci miało miejsce aż 377 cudownych uzdrowień i łask. 24 lutego 1685 r. Szymon z Lipnicy został beatyfikowany. 

3 maja 2007 r. papież Benedykt XVI na placu św. Piotra ogłosił bł. Szymona świętym.

Autor tekstu: Michał "Wittkacy"Witkowski

Rajbrot - spichlerz

Tuż za szkołą

Spichlerz znajduje się tuż za szkołą podstawową (pierwszy murowany budynek nad kościołem). 

Od strony kościoła niewidoczny.

Więcej zdjęć https://photos.app.goo.gl/Zh6YDgqymc1jHREM6

Spichlerz w zespole kościelno-plebańskim przy kościele pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny z przełomu XVIII i XIX w., przebudowany gruntownie na początku 2. poł. XX w. Drewniany, konstrukcji zrębowej, wzniesiony na planie prostokąta, parterowy, niepodpiwniczony, jednownętrzowy, nakryty dachem dwuspadowym. Posadowiony na kamiennych "peckach". We wnętrzu strop otwarty, belkowy. Podłoga z desek kładzionych na legarach. Drzwi deskowo- spągowe, jednoskrzydłowe, na zawiasach pasowych kowalskiej roboty. 

BODAJ NAJPIĘKNIEJSZY (pomimo dachu i sąsiedztwa murowanej szkoły) spichlerz jaki widziałam.

Rajbrot

Kościół w Rajbrocie

***+

Chociaż obok znajduje się nowa świątynia, stary kościół jest zadbany i pod opieką.

Kościół zupełnie inny od nieodległego lipnickiego Leonarda. Utrzymany w bardzo dobrym stanie, dzięki pracy proboszcza. Udostępniany do zwiedzania. Jedynym minusem jest brak "drewnianego" charakteru- pobliski (bardzo ładny) nowoczesny kościół wpisuje się architektonicznie w charakter otoczenia, jednak szkoła podstawowa pomiędzy kościołem, a spichlerzem, już nie... Najpiękniej jest tu wiosną, kiedy kwitną drzewa otaczające kościół.

Lipnica Murowana - kościół

Kościół pw. Św. Leonarda z k. XV w. został w 2003 roku wpisany na prestiżową listę UNESCO. W XVII w. dobudowano podcienia- soboty, w 1837 r. wykonano obecny portal zachodni. Strzeliste dachy kościoła, zadaszenia i ściany elewacji bocznych i wschodniej pokryte są  gontem. W wejściu południowym zachowany jest gotycki portal z nadprożem wyciętym w trójliść z oślim grzbietem.

[EN] The Church of St Leonard was built at the end of the 15th century. From this date have survived parts of the polychrome decoration stencilled on the ceiling of the nave. The church was situated outside the defensive wall of the township and had the function of a cemetery church, a function that it still fulfils. It has been renovated many times, but this has not significantly affected its form or spatial arrangement

więcej zdjęć z Lipnicy: https://photos.app.goo.gl/ea3pDPqanWLrNXzX6

Choć Pogórze Lipnicko-Wiśnickie obfituje w perły krajobrazu: to tu znajduje się zamek w Wiśniczu, dworek Koryznówka, Kamienie Brodzińskiego oraz zabytki Rajbrotu. Jednak to niewielki kościółek św. Leonarda jest absolutną perłą regionu.

To, że znajdzie się na liście UNESCO było "oczywistą oczywistością".

Został na nią wpisany wraz z innymi drewnianymi kościołami, w roku 2003.

Kościół zbudowano prawdopodobnie pod koniec XV wieku, na miejscu wcześniejszej świątyni. Jednak według miejscowej tradycji pochodzi on z roku 1143 lub 1203 - taką datę można odczytać na północno-wschodniej ścianie prezbiterium - i stoi na miejscu dawnej pogańskiej gontyny, z której ponoć pochodzi tzw. słup Światowida, wspierający z tyłu ołtarz św. Leonarda.

W XVII w. dobudowano podcienia- soboty, w 1837 r. wykonano obecny portal zachodni. Strzeliste dachy kościoła, zadaszenia i ściany elewacji bocznych i wschodniej pokryte są  gontem. W wejściu południowym zachowany jest gotycki portal z nadprożem wyciętym w trójliść z oślim grzbietem.

Strop i ściany we wnętrzu kościoła pokrywają polichromie pochodzące z różnych okresów. Cennym średniowiecznym zabytkiem należącym do wyposażenia kościoła jest płaskorzeźba przedstawiająca zaśnięcie Najświętszej Marii Panny z końca XIV w.

Na uwagę zasługuje także barokowa ambona z 1711 r. i rzeźby grupy Ukrzyżowania umieszczone na belce tęczowej. Wyposażenia dopełniają barokowe obrazy z XVIII w. i barokowo-ludowe świeczniki. Pod posadzką nawy znajduje się krypta grobowa rodziny Ledóchowskich, dawnych właścicieli Lipnicy. 

Wśród cennego wyposażenia odnajdziemy: rzadki feretron procesyjny z płaskorzeźbą Trójcy Świętej i pozytyw szkatulny (do dziś grający).

W Niedzielę Palmową (Lipnica znana jest z największych palm wielkanocnych) panuje tu prawdziwy tłok. W innych terminach bardzo spokojne miejsce- oddalone od wsi, ładnie położony nad rzeką Uszwicą- nic dziwnego że św Szymon uznał to miejsce za doskonałe do modlitwy i medytacji.

Kościół znajduje się na liście UNESCO, szlaku architektury drewnianej oraz na lokalnym szlaku świętego Szymona. 

Kościół znajduje się nad rzeczką Uszwicą. Kościół zbudowano prawdopodobnie pod koniec XV wieku, na miejscu wcześniejszej świątyni. Jednak według miejscowej tradycji pochodzi on z roku 1143 lub 1203 - taką datę można odczytać na północno-wschodniej ścianie prezbiterium - i stoi na miejscu dawnej pogańskiej gontyny.

Z: drewniana.malopolska
Kościół pw. Św. Leonarda z k. XV w.; jednonawowy, konstrukcji zrębowej; wnętrze: cenna polichromia z k. XV-XVIII w.; tryptyki z XV-XVI w.; obiekt został w 2003 roku wpisany na prestiżową listę UNESCO. W XVII w. dobudowano podcienia- soboty, w 1837 r. wykonano obecny portal zachodni. Strzeliste dachy kościoła, zadaszenia i ściany elewacji bocznych i wschodniej pokryte są  gontem. W wejściu południowym zachowany jest gotycki portal z nadprożem wyciętym w trójliść z oślim grzbietem. Strop i ściany we wnętrzu kościoła pokrywają polichromie pochodzące z różnych okresów. Cennym średniowiecznym zabytkiem należącym do wyposażenia kościoła jest płaskorzeźba przedstawiająca zaśnięcie Najświętszej Marii Panny z końca XIV w., przechowywana czasowo na plebanii. Na uwagę zasługuje także barokowa ambona z 1711 r. i rzeźby grupy Ukrzyżowania umieszczone na belce tęczowej. Wyposażenia dopełniają barokowe obrazy z XVIII w. i barokowo-ludowe świeczniki. Pod posadzką nawy znajduje się krypta grobowa rodziny Ledóchowskich, dawnych właścicieli Lipnicy. kościół znajduje się na szlaku świętego Szymona.

W Niedzielę Palmową panuje tu prawdziwy tłok. W innych terminach bardzo spokojne miejsce- oddalone od wsi, ładnie położony- nic dziwnego że św Szymon uznał to miejsce za doskonałe do modlitwy i medytacji.