Jednym z najwspanialszych zabytków architektury sakralnej jest drewniany, zrębowy Kościół pw. św. Anny, pochodzący z 1653 r., stojący u zbiegu ulic św. Anny i Pasiecznej. W kościółku pokrytym dachem gontowym, z sześcioboczną wieżą sygnaturową znajduje się piękny barokowy ołtarz z drugiej połowy XVII wieku.
Zabytek był wielokrotnie poddawany renowacji, a w latach 1998-2002 gruntownie przebudowywany staraniem założonej w 1992 r. „Fundacji Świętej Anny”.
Wpisany do rejestru zabytków w 1978 r.
Drewniany kościół pod wezwaniem św. Anny w Lublińcu wzniesiono w 1653 roku, na ówczesnym przedmieściu. Jego fundatorem był właściciel dóbr lublinieckich, Andrzej Cellary. W ubiegłym wieku świątynia bardzo podupadła, co groziło jej zniszczeniem. Dlatego w latach 1996-2004 została rozebrana i zrekonstruowana. Budowla została zbudowana na zrąb, jest jednonawowa, z dachem pokrytym gontem. Wnętrze ma barokowe.
Dokładnie w połowie XVII
wieku prawie cały Lubliniec zgorzał w wyniku olbrzymiego pożaru. Wśród
ocalałych budynków znalazł się murowany kościół parafialny pod wezwaniem
św. Mikołaja, z kaplicą rodzinną właścicieli tutejszego majątku –
Cellarych. Mimo tego hrabia Andrzej Cellary zdecydował się na
wystawienie kolejnego kościoła, tuż poza granicami miasta. W 1653 roku, w
miejscu zwanym później Przedmieściem św. Anny, stanął niewielki,
drewniany kościółek, który gromadził hrabiowską rodzinę na coniedzielnej
mszy świętej. Po śmierci fundatora, jego syn, Jan Ferdynand, zaglądał
do świątyni znacznie rzadziej. W XIX stuleciu kościółek użytkowali
również protestanci. W latach 30. ubiegłego wieku budynek był już w
dużym stopniu zniszczony i, po uznaniu go za zabytek, został zamknięty.
Remont z lat 50. uchronił go przez rozbiórką.
Z ratunkiem zabytkowej
świątyni pospieszyli wierni z parafii św. Mikołaja, którzy powołali do
życia „Fundację św. Anny”. Po zebraniu środków finansowych budowlę
rozebrano i złożono na nowo (w latach 1996-2004), z niewielkimi zmianami
w stosunku do oryginału. W lipcu 2005 roku nową świątynię poświęcono.
Kościół jest orientowany. Typową konstrukcję wieńcową posadowiono na
ceglanej podmurówce. Prostokątna nawa kończy się trójbocznie zamkniętym
prezbiterium. Od strony zachodniej znajduje się nieduża kruchta, od
strony północnej – zakrystia. Dach dwuspadowy obity został gontem.
Sygnaturkę umieszczono w sześciobocznej wieżyczce z latarnią zwieńczoną
ostrosłupowym hełmem. We wnętrzu, nakrytym płaskim stropem, znajdziemy
barokowe wyposażenie. W ołtarzu głównym wisi XVII-wieczny obraz św.
Anny; po bokach stoją figury czterech ewangelistów, z tego samego
okresu. Na ołtarzu widnieje również herb Cellarych. Warto zobaczyć inne
przykłady sztuki barokowej, np. XVII-wiecznego pochodzenia obrazy
Zwiastowania, Upadku pod Krzyżem i Piety czy wizerunki św. Barbary i
Ewangelistów z XVIII wieku. Kościół św. Anny w Lublińcu znajduje się na
Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego.
https://www.geocaching.com/geocache/GC609KR
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz