Radoszyce

cerkiew przy granicy

Cerkiew w Radoszycach jest orientowana- czyli prezbiterium skierowane jest ku wschodowi. Położenie takie ma symbolizować rolę Chrystusa, który rozświetlił mroki ziemi- niczym wschodzące słońce. Ogólnie rzecz biorąc natomiast- tradycja ta dotyczy nie tylko świątyń chrześcijańskich, jest bardzo stara i nawiązuje do kultu słońca.

Drewniana budowla posiada konstrukcję zrębową (ściany z poziomo ułożonych brusów lub bali, powiązane na łączach za pomocą nacięć i usztywnione klinami) o równej wysokości zrębu poszczególnych części. Jest trójdzielna (często wzmiankowana jako pozornie dwudzielna), składa sie z prezbiterium i wydłużonego pomieszczenia, które wewnątrz podzielone jest na nawę i babiniec a w związku z tym z zewnątrz sprawia wrażenie tylko dwudzielnej. W Radoszycach dodatkowo wyodrębniony wewnętrznie jest niewielki przedsionek. Nad przedsionkiem znajduje się mała wieża o konstrukcji słupowej.

Obiekt przykryty jest dachem jednokalenicowym, dwuspadowym z trzema baniastymi hełmami: nad prezbiterium, nawą oraz wieżą. Cerkiew kryta jest blachą, dawniej była pokryta gontem. Powyżej linii okien znajduje się niewielki daszek okapowy.

We wnętrzu ikonostas z końca XIXw. Z ikonami z XXw. oraz polichromia- również z końca XIXw. Ikony strefy prazdników (prazdniki to inaczej ikony świąteczne- 12 małych ikon przedstawiających poszczególne święta, rozdzielone są  przedstawieniem ostatniej wieczerzy) zostały skradzione w roku 1991, w ich miejscu znajdują się obecnie kopie. Ikona patrona cerkwi- św. Dymitra znajduje się na niewielkim ołtarzyku przy ścianie wschodniej. Ołtarz główny pośrodku prezbiterium.