Nasz skansen to urokliwe wsie z przełomu XIX i XX wieku. Prezentują kulturę Lasowiaków i Rzeszowiaków, zamieszkujących niegdyś teren północnej części obecnego województwa podkarpackiego. Wędrując po skansenie, położonym z dala od miejskiego zgiełku, zobaczysz świat, którego już nie ma, poznasz frapujące historie mieszkających tu ludzi, zrozumiesz chłopską duszę…
Na niemal 30 hektarach eksponujemy ponad 80 obiektów dużej i małej architektury drewnianej. są wśród nich chałupy, budynki inwentarskie (stajnie, obory, chlewy, kurniki), stodoły, spichlerze, maneż, bróg, budynki przemysłów wiejskich, jak młyn wodny, wiatraki, kuźnie, olejarnia i garncarnia, wreszcie budynki użyteczności publicznej – szkoła, karczma i remiza strażacka, a także okazały kościół p.w. św. Marka Ewangelisty. Do najstarszych obiektów należy m.in.: spichlerz dworski z Bidzin z 1784, chałupa z Markowej z 1804 r. oraz kościół z Mielca-Rzochowa postawiony w 1843 r.
Wśród obiektów zlokalizowanych na terenie skansenu znajdują się między innymi: młyn wodny z Żołyni z 2 poł. XIX w.,będący przykładem przemysłowego budownictwa Lasowiaków, stodoła z Kopci z 1749 r., chałupa z Raniżowa z końca XVIII w.- przykład zanikającego budownictwa z okresu osadnictwa józefińskiego w Puszczy Sandomierskiej. Plenerowa ekspozycja uli rozmieszczonych w niewielkim zagajniku ilustruje najważniejsze etapy rozwoju pszczelarstwa na terenie Puszczy Sandomierskiej.
Wśród obiektów zlokalizowanych na terenie skansenu znajdują się między innymi: młyn wodny z Żołyni z 2 poł. XIX w.,będący przykładem przemysłowego budownictwa Lasowiaków, stodoła z Kopci z 1749 r., chałupa z Raniżowa z końca XVIII w.- przykład zanikającego budownictwa z okresu osadnictwa józefińskiego w Puszczy Sandomierskiej. Plenerowa ekspozycja uli rozmieszczonych w niewielkim zagajniku ilustruje najważniejsze etapy rozwoju pszczelarstwa na terenie Puszczy Sandomierskiej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz