Chotelek Zielony

https://www.geocaching.com/geocache/GC6EV4V

W 1527 r. wybudowano tu kościółek modrzewiowy pod wezwaniem św. Stanisława. Ufundował go kanonik sądecki Stanisław Słupski. Konsekracja nastąpiła w roku 1541 – dokonał jej biskup Dominik Małachowski.

Z zapisów z roku 1598 wynika, że kościół miał malowany strop i kamienną posadzkę ułożoną w kwadraty. Stała przy nim dzwonnica określona jako „dobra”. W roku 1711 ściany budynku były już mocno przegniłe, za to fundamenty świeżo naprawiane. W połowie XVIII stulecia stan świątyni określano na tak kiepski, że wymagający generalnego remontu. Do renowacji doszło nieco później, w roku 1765. Z inwentarzy sporządzonych na początku XIX wieku, dowiadujemy się wielu szczegółów o stanie kościoła, który pogarszał się z roku na rok. W 1813 r. dziedzic Chotelka, Paweł Sołtys, kazał rozebrać zabudowania prebendarskie; kościółek został opuszczony i pozostał bez opieki. Po ostatniej wojnie był kilkakrotnie remontowany.

Kościółek stoi na wzgórku przy lokalnej drodze. Jego podmurówka wykonana jest z kamienia. Na niej spoczywa modrzewiowy zrąb nawy z nie wyodrębnionym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Dostawiona od południa kruchta jest późniejsza i ma konstrukcję słupową. Ściany pokrywa szalunek z pionowo mocowanych desek. Dach jest dwuspadowy, od wschodu przechodzący w trójpołaciowy – cały łącznie z zachodnim szczytem – podbity gontem. Nad dachem góruje kopulasto zakończona  sygnaturka pokryta blachą. Nie ma już dzwonniczki, nie ma dawnego ogrodzenia cmentarza, którego relikty były widoczne jeszcze w latach 50. Wnętrze pokrywa polichromowany strop belkowy – cztery belki mają profile późnogotyckie. Odrzwia prowadzące z kruchty do nawy są profilowane, zamknięte półkoliście, z lekkim zaznaczeniem „oślego grzbietu”. Zachował się renesansowy ołtarz współczesny kościołowi, gotycki krucyfiks, a takaż kropielnica oraz późnorenesansowa ambona. Najcenniejszy z zachowanych elementów wyposażenia, drewniany późnogotycki tryptyk – ze względów bezpieczeństwa – przechowywany jest od 1994 r. w buskiej Kaplicy Zdrojowej.