Cerkiew drewniana, konstrukcji zrębowej, trójdzielna, jednokopułowa, z daszkiem okapowym opasującym cerkiew w połowie wysokości ścian i przechodzącym w elewacji frontowej w podcienie na słupach. Sanktuarium zamknięte trójbocznie, z parą prostokątnych pastoforiów- zakrystii. Babiniec prostokątny. Poszerzony korpus nawowy nadaje układowi charakter krzyżowy, dodatkowo akcentowany takim układem kalenicowych dachów ponad głównymi pomieszczeniami cerkwi (kalenice i okapy na tej samej wysokości).
Powyżej kalenic, nad centralną częścią nawy wysoki ośmioboczny tambur, na którym dach w formie ośmiopołaciowej, podciętej kopuły, zwieńczony baniastą sygnaturką. Podobne sygnaturki w szczytach dachów babińca i sanktuarium. Podmurowanie kamienne. Wszystkie połacie dachowe pod blachą. Ściany zewnętrzne oszalowane deskami pionowo.
Cerkiew w Wojtkowej należy do grupy zabytków, licznie jeszcze reprezentowanych na obszarze południowo – wschodniej Polski, których forma ukształtowała się w wyniku świadomych poszukiwań stylistycznych, mających doprowadzić do wypracowania form tzw. uniwersalnego “stylu Narodowego" (podobnym zjawiskiem w polskiej tradycji kulturowej tego czasu jest ukształtowanie się tzw. “stylu zakopiańskiego"). cechą charakterystyczną tego procesu jest chęć sięgania do najdawniejszych tradycji kultury Narodowej (często definiowanych w sposób subiektywny) poprzez sztukę ludową.
Jednym z kierunków takich poszukiwań na gruncie ukraińskiej architektury sakralnej było nawiązanie do krzyżowego układu przestrzennego świątyni, rozpowszechnionego m.in. Na obszarze Huculszczyzny. Ukraiński styl Narodowy wyrażał się również w odpowiednio stylizowanych układach osiowych (amfiladowych). Do świątyń krzyżowych, wzniesionych w “stylu Narodowym" zaliczyć możemy np. cerkwie w Hoszowczyku i Hoszowie, które w sposób jeszcze wyraźniejszy wskazują na źródła inspiracji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz