Wisłok Wielki

Wisłok Wielki jest jedną z najstarszych wsi na terenie Beskidu Niskiego. Ziemię tę otrzymali od Kazimierza Wielkiego jego rycerze Piotr i Paweł z Węgier 25 czerwca 1361 r. Nadawany obszar określano wówczas  mianem Wysłoczkiem (Wisłoczek). Później otrzymał obecną nazwę.
 Jak głosi legenda, wieś założyli rozbójnicy i awanturnicy, czyhający na mienie kupców podążających nadosławickim traktem. Uprawandali to niecne rzemiosło i później: w sanockich zapiskach grodzkich z 1595 r. znajdujemy informację, że syn sołtysa Wisłoka uczestniczył (za wiedzą ojca) w wyprawach polsko- węgierskiej grupy rabusiów. Pop z Wisłoka miał również jakiś udział w napadach. Jeździł on na targi aż do Przemyśla, gdzie sprzedawał zrabowane łupy. Wisłok mógł być wówczas  siedzibą grupy tzw. opryszków (nazwisko Opryszko spotyka się zresztą w Wisłoku i dzisiaj). Wieś ma historię o kilka wieków dłuższą. 

 Archeolodzy podejrzewają, że na wzgórzu, gdzie do dziś stoi dolnowisłocka cerkiew, jest grodzisko. Natomiast według przekazów, na Górze Hawajskiej (naprzeciwko cerkwi, po drugiej stronie Wisłoka) stał kiedyś przebogaty zamek (gród) z miedzianym boiskiem i złotym tramem.

Na terenie Wisłoka zachowało się kilka dawnych chat łemkowskich oraz miejsce po cerkwi pw. Zesłania Ducha Św. z 1874 roku, rozebranej po 1947r. Natomiast do dziś stoi cerkiew greckokatolicka pw. Św. Onufrego z połowy XIX w. Przed cerkwią znajduje się dzwonnica bramkowa wybudowana równocześnie ze świątynią. Obecnie cerkiew pełni funkcje kościoła parafialnego rzymskokatolickiego.

 Na terenie wsi zachowały się w sporej ilości stare, żeliwne krzyże i kapliczki przydrożne.