Sławęcin

drewniany kościół parafialny pw. św. Katarzyny w Sławęcinie z 1779 roku, poświęcony 25 XI 1779.

Kościół parafialny w Sławęcinie wraz z wyposażeniem i otoczeniem stanowi cenny zespół zabytkowy – jeden z najcenniejszych w powiecie jasielskim.

Jest to budowla drewniana o konstrukcji zrębowej, bezwieżowa i jednonawowa, wzniesiona na planie prostokąta z węższym, zamkniętym trójbocznie prezbiterium i zakrystią od strony północnej. Ściany zewnętrzne oszalowane, dach dwuspadowy, jednokalenicowy z wieżyczką na sygnaturkę, pierwotnie kryty gontem, obecnie obity blachą.

Wnętrze kościoła pokrywa polichromia wykonana w 1890 przez malarza Wiśniowieckiego. Na stropie ukazane są  dwie wielofigurowe sceny. Ściany podzielone malowanymi pilastrami o kompozytowych kapitelach wypełniają postacie świętych, w prezbiterium czterej ewangeliści, w nawie po stronie południowej św. Katarzyna, patronka kościoła.

Wyposażenie wnętrza, w większości współczesne kościołowi, prezentuje formy charakterystyczne dla późnego baroku i rokoka oraz dziewiętnastowieczne, wypracowane w lokalnych małopolskich warsztatach. Dzwonnica pochodzi z wcześniejszego kościoła, wybudowana została w XVII wieku.

W Sławęcinie czczony jest cenny obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Przedstawia Matkę Boską ujętą w półpostaci z Dzieciątkiem na lewym ramieniu, na srebrzonym złociście lazerowatym, gładkim tle. Istnieją przypuszczenia, że ufundowali go Kunowscy z Kunowej w XV wieku. Obraz ten zaliczany jest do najcenniejszych zabytków w swojej klasie.