Kościół wzniesiony jest w konstrukcji zrębowej z wieżą o konstrukcji słupowo-ramowej, na zewnątrz oszalowany. Złożony jest z prezbiterium zamkniętego trójbocznie oraz szerszej nawy. Do prezbiterium od północy przylega zakrystia. Do nawy dostawione zostały: od północy czworoboczna kaplica, od południa przedsionek i od zachodu wieża o ścianach pochyłych, z niską izbicą nakrytą dachem namiotowym, przechodzącym w ostrosłupowy hełm. Nawa i prezbiterium nakryte są wysokim dachem dwuspadowym, krytym blachą, o wspólnej kalenicy z wieżyczką na sygnaturkę z latarnią. Kościół ten był wielokrotnie przebudowywany: w XVII wieku otoczono go sobotami i wzniesiono wolno stojącą dzwonnicę, która w III ćw. XVIII wieku została dostawiona do nawy.
Kolejna rozbudowa kościoła nastąpiła w II poł. XIX wieku- poszerzono wtedy m.in. wieżę o boczne aneksy i dobudowano do nawy kaplicę św. Jana Nepomucena. Wnętrze nakryte jest stropem płaskim, w nawie z zaskrzynieniami, wspartymi na słupach. Strop nawy zdobi renesansowa polichromia figuralno-ornamentalna z II poł. XVI wieku, na stropie w prezbiterium widoczna dekoracja kasetonowa namalowana przez Jana Tabińskiego w 1871 roku. Prezbiterium oddzielone jest od nawy belkami: stropową i tęczową, na tej ostatniej umieszczona jest późnogotycka Grupa Pasyjna z XVI wieku, wykonana przez twórcę określanego jako Mistrz Pasji Przydonickiej a ufundowana przez Feliksa Milnera, rajcę bieckiego. Z prezbiterium do zakrystii prowadzi późnogotycki portal zamknięty łukiem w tzw. ośli grzbiet. Warto też zwrócić uwagę na wyposażenie wnętrza kościoła. W barokowym ołtarzu głównym z przełomu XVII/XVIII wieku umieszczony jest późnogotycki obraz św. Anny z XVI wieku. Z kolei w ołtarzach bocznych, również barokowych znajdują się rzeźby: Matki Boskiej z Dzieciątkiem z końca XIV wieku. oraz św. Wojciecha, prawdopodobnie z II ćw. XV wieku. Wnętrze dekorowane jest późnorenesansową polichromią figuralno-ornamentalną z II poł. XVI wieku (odkrytą w latach 1993-1994).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz