Poręby Dymarskie

Kościół św. Stanisława i Wojciecha w Porębach Dymarskich został wzniesiony w Cmolasie w latach 1656-60. Do Poręb został przeniesiony w 1979 r. Przed 1735 r. do kościoła dobudowano wieżę. Później świątynia była wielokrotnie odnawiana.

Jednak po wzniesieniu w Cmolasie nowego kościoła, stary został opuszczony i zaczął niszczeć. Dopiero w Porębach odzyskał dawną świetność. Kościół o konstrukcji zrębowej, z więżą-dzwonnicą konstrukcji słupowej. Prezbiterium powstało na planie prostokąta, od północy przylega do niego zakrystia. Nawa również na planie prostokąta, nieco szersza od prezbiterium.

Czworoboczna wieża podzielona jest na trzy kondygnacje gzymsami z daszkami okapowymi pobitymi gontem. Wewnątrz znajduje się późnorenesansowa polichromia (1669 r.) m.in. ze scenami Zwiastowania, Nawiedzenia św. Elżbiety, Bożego Narodzenia, Pokłonu Trzech Króli i Chrztu Chrystusa.

Ołtarz główny (XVII-XVIII w.), drewniana chrzcielnica (XVII w.), drewniana tablica upamiętniająca konsekrację kościoła (1674 r).

• http://poreby.dymarskie.rzeszow.opoka.org.pl/index.php/o-parafii/historia
• http://www.naszewycieczki.pl/woj-podkarpackie/53-ciekawe-miejsca/296-poreby-dymarskie

Cmolas

Kościół w Cmolasie

****

Kościół drewniany, jednonawowy konstrukcji zrębowej. Orientowany, zbudowany w stylu późnogotyckim. Prezbiterium mniejsze od nawy, zamknięte trójbocznie z boczną zakrystią. Wieża konstrukcji słupowo – ramowej z sobotami oszalowanymi w przyziemiu przechodzącymi wzdłuż nawy. 

Zwieńczoną wielobocznym hełmem ostrosłupowym. Wysoki dach jednokalenicowy, z sześcioboczną wieżyczką na sygnaturkę. Zwieńczona hełmem iglicowym. Wewnątrz stropy płaskie, w nawie z zaskrzynieniami. 

Ściana tęczowa prostokątnie wykrojona z belką tęczową z barokowym krucyfiksem z XVII w. Zachowana data budowy wieży „1674” i napis fundacyjny na belce nadproża wejścia. Chór muzyczny o prostej linii parapetu z neoklasycystycznym prospektem organowym i organami z 1915 r. firmy Rieger. 

Polichromia późnobarokowa, figuralno – ornamentalna z elementami architektonicznymi z 1735 r. Zamalowana ok. 1900 r. i ponownie odsłonięta w latach 1992 – 94 przez Jadwigę Styrną. Przedstawienie na stropie : Oko Opatrzności Bożej z aniołami. Uzupełnione koszami z liśćmi i kwiatami. Ściany prezbiterium z dekoracją architektoniczną i aniołami z girlandami kwiatowymi w wazonach. Wizerunki NMP, kapłana Melchizedek i Świętego Pawła Apostoła z cytatami z biblii na banderolach. Obok ambony ciekawy wizerunek Kuszenia Niewiasty przez diabła. Ołtarz główny i dwa ołtarze boczne barokowe z 2 poł. XVII w. Obraz z portretem fundatora poł. XVII w. Świątynia otoczona murem z dwoma bramami i figurami Świętych Piotra i Pawła.

Tekst pochodzi z http://www.kosciolydrewniane.pl/pages/drewniane/cmolas.html

Kolbuszowa - skansen

Skansen w Kolbuszowej

!*****!

Więcej zdjęć: https://photos.app.goo.gl/uujPVry5UBADWqUY2

Nasz skansen to urokliwe wsie z przełomu XIX i XX wieku. Prezentują kulturę Lasowiaków i Rzeszowiaków, zamieszkujących niegdyś teren północnej części obecnego województwa podkarpackiego. Wędrując po skansenie, położonym z dala od miejskiego zgiełku, zobaczysz świat, którego już nie ma, poznasz frapujące historie mieszkających tu ludzi, zrozumiesz chłopską duszę…

Na niemal 30 hektarach eksponujemy ponad 80 obiektów dużej i małej architektury drewnianej. są wśród nich chałupy, budynki inwentarskie (stajnie, obory, chlewy, kurniki), stodoły, spichlerze, maneż, bróg, budynki przemysłów wiejskich, jak młyn wodny, wiatraki, kuźnie, olejarnia i garncarnia, wreszcie budynki użyteczności publicznej – szkoła, karczma i remiza strażacka, a także okazały kościół p.w. św. Marka Ewangelisty. Do najstarszych obiektów należy m.in.: spichlerz dworski z Bidzin z 1784, chałupa z Markowej z 1804 r. oraz kościół z Mielca-Rzochowa postawiony w 1843 r.

Wśród obiektów zlokalizowanych na terenie skansenu znajdują się między innymi: młyn wodny z Żołyni z 2 poł. XIX w.,będący przykładem przemysłowego budownictwa Lasowiaków, stodoła z Kopci z 1749 r., chałupa z Raniżowa z końca XVIII w.- przykład zanikającego budownictwa z okresu osadnictwa józefińskiego w Puszczy Sandomierskiej. Plenerowa ekspozycja uli rozmieszczonych w niewielkim zagajniku ilustruje najważniejsze etapy rozwoju pszczelarstwa na terenie Puszczy Sandomierskiej.